Kamienica zwana Ślusarzowską została zbudowana w 1526 roku, w miejscu drewnianego domu, którego właścicielem był Maciej Materna. W 1540 roku została przebudowana przez następnego właściciela Wojciecha Ślusarza. Podczas pożaru Lublina w 1575 roku została częściowo zniszczona. Kolejny właściciel, Bartłomiej Helt, w 1588 roku dobudował drugie piętro. Architektem był sam Rudolf Negroni, słynny architekt włoskiego pochodzenia. Drugie piętro zwane było deputackim, służyło na stancje dla delegatów Trybunału Koronnego.

Kamienice jeszcze kilka razy zmieniała właścicieli. W XIX wieku kamienica przeszła w ręce rodziny Rabininów. Mieszkał w niej m.in. Jan Rabinin słynny historyk, archiwista, badacz dziejów Lublina. W roku 1999 rodzina Rabininów podarowała miastu kamienicę z zastrzeżeniem, że ma być przeznaczona na cele kulturalne.

Obecnie w kamienicy ma swoją siedzibę Muzeum Literackie im. Józefa Czechowicza.