Największa synagoga w Lublinie stała u podnóża Wzgórza Zamkowego, od strony północnej, w miejscu gdzie obecnie przebiega aleja Tysiąclecia. Synagogę Maharszala, zwaną też Wielką, zaczęto budować w 1567 roku. Została nazwana na cześć rabina Szlomo Lurii, który nosił przydomek Maharszal-Szul. Niedługo później została do niej dobudowana kolejna, mniejsza synagoga (zwana synagogą Maharama) oraz bożnica Szywe Kryjem. W sumie mogło się tu modlić jednocześnie około 3 tysięcy Żydów.

Świątynię kilkakrotnie przebudowywano, po raz pierwszy kiedy została poważnie uszkodzona w wyniku najazdu kozacko-moskiewskiego w 1655 roku. W latach 1855-1862 budynek synagogi został odbudowany, po wcześniejszym zawaleniu.

Kompleks synagogalny usytuowany był przy nieistniejącej już ulicy Jatecznej i został zburzony przez Niemców w 1942 roku, po likwidacji getta.

Miejsce upamiętnia obelisk i metalowa płaskorzeźba z wyobrażeniem Wielkiej Synagogi - Maharszalszul oraz tablica informująca o przebiegającym tędy Szlaku Pamięci Żydów Lubelskich.